Απωθημένα. Από την D700 στην FM2.

Δεν θυμάμαι πότε ήταν η πρώτη φορά που είδα μια φωτογραφική μηχανή Nikon. Θυμάμαι όμως την εντύπωση που μου είχαν κάνει φωτογραφίες σαν κι αυτές.

Οπως ακόμα θυμάμαι, πολύ έντονα, πόσο εντύπωση μου είχε κάνει ο Nick Nolte στην ταινία "Under fire", όταν έτρεχε στους δρόμους της Μανάγκουα με 3-4 Nikon κρεμασμένες στο λαιμό του.

(BTW αν δεν έχετε δει την ταινία, βρείτε τη σε κάποιο video club και παρατηρήστε τον στυλ του Nolte όταν φωτογραφίζει. Πως κρατάει τη μηχανή, πως τοποθετεί το σώμα του, πως τρέχει ή σκαρφαλώνει για να βλέπει καλύτερα το θέμα του. Ο σύμβουλος της ταινίας σίγουρα ήξερε πολλά περί φωτογραφίας.)

Τότε πρέπει να ήταν που ερωτεύτηκα τις Nikon. Ίσως βοήθησε σ' αυτό και ο ήχος από το motor drive της F3. Όμως, στο πατρικό μου υπήρχαν πολλά σώματα και φακοί Olympus, έτσι η αγορά μιας Nikon φαινόταν πάντα περιττή.

Καταλαβαίνετε λοιπόν την έκπληξη και τη συγκίνησή μου όταν, πριν λίγο καιρό, ο πατέρας μου μου έκανε δώρο μια μαύρη, μεταχειρισμένη Nikon FM2. Δεν είναι η πρώτη Nikon που έρχεται στην κατοχή μου. Έχουν ήδη περάσει από τα χέρια μου μια D70, μια D200 και πιο πρόσφατα μια D700. Αλλά η αίσθηση της FM2 είναι εντελώς, μα εντελώς, διαφορετική. Παλιά, μεταχειρισμένη, φθαρμένη, με χίλιες δυο ελλείψεις, σε σχέση με τα καλούδια και τις ευκολίες που προσφέρουν οι σύγχρονες μηχανές, αλλά περιέργως υπέροχη.

Ίσως ο χρόνος που πέρασε μεγάλωσε την εικόνα της στο μυαλό μου. Ίσως επειδή ήταν απωθημένο τόσων χρόνων. Ίσως είναι που μου την έδωσε ο πατέρας μου...
Ποιος ξέρει, και τι σημασία έχει άλλωστε; Εγώ τώρα την κρατάω και νομίζω ότι είμαι στη Μανάγκουα, μαζί με τον Nolte. Το μόνο που λείπει είναι η μουσική επένδυση από ένα motor drive, αλλά που θα πάει... ας είναι καλά το ebay :)